Waarom ben ik bang om een vraag te stellen of mijn mening te geven?

Angst om iets te vragen?

Ben jij soms ook bang om een vraag te stellen die je in je hoofd hebt of iets te vertellen wat je graag wilt delen, of je mening te geven? Terwijl jij je punt juist belangrijk vindt? En ben je dan ook bang wat jouw manager of jouw directeur of misschien wel jouw docent daarvan vindt? Ben je bang stom gevonden te worden, of dat je idee weg wordt gelachen, of niet aan de verwachtingen te voldoen? En hou je daarom maar je mond? Met alle gevolgen van dien?

Dit gedrag hoort bij afwijzingsgevoeligheid

Het is gedrag dat je kunt vertonen als je last hebt van afwijzingsgevoeligheid. Ook wel rejection sensitivity.
Onbewust gaat je aandacht naar de mogelijke negatieve reactie van de manager, docent of directeur. Je maakt in je hoofd van deze persoon een vreselijk personage die alleen maar lelijke, veroordelende zinnen terug gaat zeggen.
Ook trek je je eigen gedachten, diepgaande informatieverwerking, oorzaak-gevolg denken, out-of the box ideetjes direct in twijfel. Zo heeft de buitenwereld, de ander, niet eens kans om ECHT te reageren. Jij beslist voor hen, dan het onzin is. Je kan hier zelfs spreekangst door ontwikkelen.

Hoe los je dit op?

Je focus ligt dus op je eigen spookbeeld van de reactie van de ander. Je focus ligt niet meer op jezelf. Jouw focus is niet meer bezig met het belang van je vraag, het belang van het antwoord of de kennis en vaardigheden die je graag wilt leren. En juist dat heb je nodig om weer iets moois aan de wereld of de ander terug te geven. Jouw talenten en potentieel komt zo niet tot zijn recht.

Dus wat zou er gebeuren als je het ongemak van je spookbeeld even parkeert, verdraagt om zo de focus meer te leggen op de noodzaak voor jou?

In deze video leg ik uit wat er gebeurt en wat je er tegen kan doen. Ook leg ik uit waarom het zo belangrijk is dat je wel je vraag stelt of wel je punt inbrengt tijdens een les of vergadering.